Οι άνθρωποι ασχολούνται με την εξύμνηση του Θεού, με λατρευτικές τελετές και διαλογισμό. Αλλά αυτές δεν είναι παρά ασκήσεις που γίνονται μόνο με το σώμα και τον νου! Ο νους δεν μπορεί να τις ανεβάσει στο ύψος που τους αρμόζει. Η καρδιά δεν αγάλλεται ούτε δονείται. Έτσι, παραμένουν σε ανθρώπινο επίπεδο. Δεν ανυψώνονται στο Θεϊκό. «Μπορεί μια λίμνη να γεμίσει με μόνο μια ψιχάλα; Μπορεί να ανακουφιστεί η δίψα, με μόνο το σάλιο; Μπορεί η κοιλιά να γεμίσει κρατώντας την αναπνοή σας; Μπορεί να δημιουργηθεί θράκα καίγοντας χόρτο;» αναρωτιέται ο ποιητής. Χρειάζονται κούτσουρα για να γίνουν κάρβουνα.  Mόνο μια καταρρακτώδης βροχή μπορεί να γεμίσει μια λίμνη μέχρι το χείλος. Μόνο ένα ποτήρι κρύο νερό μπορεί να ανακουφίσει  έναν διψασμένο, τίποτα λιγότερο! Ό,τι κάνετε, να το κάνετε με την καρδιά σας! Η αφοσίωση πρέπει να ξεχειλίζει από την καρδιά. Κοιτάξτε τον λωτό. Οι ρίζες του είναι στη λάσπη κάτω από το νερό. Αναπτύσσεται μέσα στο νερό και επιπλέει σ’ αυτό. Δεν λεκιάζεται από τη λάσπη ούτε βρέχεται από το νερό! Το θαύμα είναι ότι ενώ δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς λάσπη και νερό, ανεβαίνει πάνω από αυτά και βγαίνει στον αέρα και τον ήλιο! 

- Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1983