Την ημέρα της Βιτζέγια Ντασάμι ολοκληρώνεται το επταήμερο των Βεδικών τελετουργιών, που πραγματοποιήθηκαν για την προαγωγή της ειρήνης και της ευημερίας ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους σε όλες τις χώρες, με την αποχαιρετιστήρια προσφορά στις Θεότητες που προΐστανται στις διάφορες όψεις της φύσης. Αυτή η τελετουργία ονομάζεται Πουρναχούτι και συνήθως μια σειρά από πολύτιμα αντικείμενα  ρίχνονται  στη θυσιαστική πυρά  που λατρεύτηκε και τροφοδοτήθηκε κατά τη διάρκεια ολόκληρης της εβδομάδας. Η τελική προσφορά είναι  αυτή του εαυτού μας, η οποία αποτελεί το αποκορύφωμα των θυσιών που έγιναν. Η σημασία του Πουρναχούτι είναι η εκπλήρωση της γήινης ζωής, αφιερώνοντάς την στη Θεία Θέληση. Αυτό είναι επίσης γνωστό ως Σαρανάγκατι ή απόλυτη παράδοση. Όμως δεν υπάρχει τίποτα που να σας ανήκει, για το οποίο μπορείτε να διατείνεστε ότι είναι δικό σας, ώστε να το προσφέρετε στον Θεό. Τότε, τι σημαίνει η παράδοση του εαυτού; Τι υπονοεί; Το να βιώνετε τον Θεό ως πανταχού Παρόντα, να  μην έχετε κατά νου τίποτε άλλο εκτός από τον Θεό, το να βλέπετε τον Θεό σε όλα, παντού και ανά πάσα στιγμή –αυτό είναι αληθινή παράδοση. Εκείνος δίνει, Εκείνος  απολαμβάνει, Εκείνος  βιώνει. 

- Μπάμπα, από ομιλία που δόθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1975